बरमा.. जिऊँ तो खाकी के साथ — मरू तो तिरंगे के साथ

November 21, 2020

कोरोना पाॅझिटीव्ह… – हरपलेली माणुसकी

December 5, 2020

आम्ही लग्नाळू… – कथा आठवार पोराची

आम्ही लग्नाळू…

-कथा आठवार पोराची

लग्न…. शब्द तसा नाॅर्मलच , परंतु हया शब्दाचा अर्थ मात्र तेवढाच भयानक.

हे फक्त त्यालाच कळणार ज्याचा लग्न झाला आहे किंवा आमच्या सारख्या आठवार पोरांना जो लग्नासाठी मुलगी शोधत आहे.

लग्न झालेल्या व्यक्तीला याचा अर्थ तुम्हीच विचारा कारण मी फक्त येथे आठवार पोरां विषयीच बोलणार आहे.

Handsome पोरं जर हवेत असतील तर त्यांनी आताच खाली उतरा कारण तुमच्या Handsome ला फक्त २५ टक्केच गुण आहेत.. साधी कोणतीही परिक्षा पास व्हायचं झाल तरी ३५ टक्के गुण लागतात , ईथ तर मुलीच्या बापाला Distinction हवं असत म्हणजे तब्बल ७५ टक्के गुण….. आणि हा… एकुलत्या एक मुलीला बघायचे असेल तर ते धाडस बोर्डात येणाऱ्या पोरानीच करावं…

या गुणांचं गणित कसं आहे हे तुम्हांला म्हणून सांगतो….

तुम्ही Handsome असाल २५ टक्के गुण..

तुमची Property किती आहे २५ टक्के गुण..

तुम्ही कोणती नोकरी करता १५ टक्के गुण..

तुमचा स्वभाव कसा आहे १० टक्के गुण ..

तुमच्या कडे बाईक असेल तर ५ टक्के , कार असेल तर १० टक्के गुण..

तुमच्या घरातील माणसं कशी व किती आहेत १० टक्के गुण ..

तुमचा घर कसा आहे किंवा तुम्ही कुठं राहता याला १०-१५ टक्के गुण…..

आणि हा सर्वांत महत्वाचा म्हणजे तुमचा मध्यस्थ…

depositphotos_123979084-stock-video-bored-old-man-sit-on

हा व्यक्ती खुप मोठी भूमिका पार पाडत असतो तुम्हाला जर कुठ थोड फार गुण कमी पडत असतील तर हा व्यक्ती गुण वाढवून देण्याचा प्रयत्न करतो… सोप्या भाषेत बोलायच झाल तर वरपास मुलाला पास करण्याचा काम हा व्यक्ती करतो…

शाळेत शिकणाऱ्या भाबड्या मुलांना वाटत असेल कि तो फक्त नोकरी मिळवण्यासाठीच शिकत आहे तर त्यांनी आताच सावध व्हा कारण नोकरी या छोट्याशा शब्दामागे ” छोकरी ” हा शब्द कसा जोडला गेला आहे हे तुम्हांला नंतर कळेलच…

तुम्हाला वाटत असेल कि मी असा का बोलतोय, तर एेका.. तुम्ही आज जे शिक्षण घेत आहात त्यावर तुम्ही कोणती नोकरी करणार किंवा कोणता व्यवसाय करणार हे साधरणतः ठरलेला असतो आणि त्याचा किती उपयोग तुम्हाला होईल याचे मूल्यमापन करणारा एक व्यक्ती असतो तो म्हणजे मुलीचा बाप..

बस झाल एवढं प्रवचन …आता मुद्दयाच तेवढ बोलू या..

२०२० साली लग्न करणारच मी मनात पुटपुटलो.. तु कसा लग्न करतो मी बघतोच ..कोणी तरी मागून बोलल्याचा मला भास झाला.. कोण बोलला कुणास ठाऊक, आजूबाजूला तर कोणीच नाही, आवाज पण ओळखीचा नव्हता … मी दुर्लक्ष केलं..

मुली बघायला जायचं म्हणजे नविन पांढरे शुभ्र कपडे घ्यावी लागतात.. हे कपडे घेण्यासाठी कोणाला न्यायचा हा मोठा कळीचा विषय… ईथ जाणकार लागत नाही तर मानकार लागतो.. हा व्यक्ती जर दुखावला तर झालेच कल्याण… मी ही तेच केलं.. मानकर व्यक्तीला घेऊन गेलो.. २ जोड मी पसंत केले..

“४-५ घ्या हो ,४० -५० मुली बघायच्या म्हणजे तेवढे लागतीलच ”, ते म्हणाले..

वाह..! काय Confidence आहे या व्यक्तीचा.. आरशात स्वत:ला बघून वाटत होत की २ जोडमध्ये काम होईल पण यांची भविष्यवाणी ऐकून घ्यावेच लागले…

घरी आल्यानंतर २-३ वेळा ट्रायल मारली.. वाह झकास..! कपडे मला सोबतात की कपड्यांमुळे मी… मी जरा Confuse चं होतो.. जावू दे.. आता उद्या मुलगी बघायला जायचं मग बघू पुढचं पुढं.. मी मोकळा श्वास टाकला.. दुसऱ्या दिवशी मुलगी बघायची वेळ ठरली… जशी वेळ जवळ येवू लागली काळजात जरा जास्तच धकधक वाढू लागली.. पहिल्या मुलीला बघायला जाताना सगळ्यांच्याच असं होत असेल का..? मी विचार करू लागलो.. कदाचित होत असावं असे समजून मी तयारी करू लागलो..

Ready…

…”तुझं झालं असेल तर निघायचं का..?” वडीलधारी मंडळी म्हणाली.. ” हो हो आलोच ” जरा उत्सूक होवूनच मी म्हणालो.. गाडीमध्ये नुसते विचार येत होते , मी तिला आवडेन का..? ती मला आवडेल का..? विचारांच्या तंद्रीत असतानाच मुलीच्या घरी कधी पोहचलो कळलचं नाही.. गाडीतून उतरलो.. १-२ व्यक्ती आम्हाला नेण्यासाठी दारात उभे होते.. मुलीच्या घरात गेल्यानंतर मी आमच्या वडीलधाऱ्या मंडळींच्या मध्यभागी बसलो..

समोर मुलीकडील ४-५ वयस्कर व्यक्ती बसले होते, त्यांना बघून मी जरा घाबरलोच.. ते सगळे माझ्याकडेच बघत होते.. मला जरा अवघडल्यासारखं वाटू लागले ..जवळ जवळ २-३ मिनिटे कोण कुणाशीच बोलत नव्हतं.. सगळे मात्र एकमेकांना बघत होते..

साधरणत: ४-५ मिनिटांने मुलगी Cold Drink घेऊन आली.. वाह..! बघताचक्षणी प्रेमात पडू एवढी सुंदर मुलगी.. मी तिच्याकडे बघतच राहिलो आणि सगळे माझ्याकडे.. मला जरा लाजल्यासारख झालं. ती सगळ्यांना Cold Drink देत होती , माझ्या समोर आली.. मला देवू लागली, मी ग्लास उचलला, का कुणास ठावूक माझा हात थरथर कापू लागला.. क्षणाचा ही विलंब न करता मी एका झटक्यात Cold Drink पिवून ग्लास खाली ठेवला.. ती निघून गेली..

लग्न करणार तर हिच्याशीच.. मी स्वप्न बघू लागलो.

” तुझं नाव काय..? ” शब्द कानावर पडताच मी भानावर आलो.. एक वयस्कर व्यक्ती मला विचारत होता.. मी सांगू लागलो.. एक एक करता करता त्यांनी माझ्यावर प्रश्नांचा भडीमारच केला.. जसं काय MPSC चा पॅनलच… प्रश्नांची समाधानकारक उत्तरं मी दिली असावीत असे मला वाटू लागले.. सगळं काही पार पडलं , आम्ही ही मुलीला काही प्रश्न विचारले… एकंदरीत सगळं काही अलबेल वाटू लागलं..

आम्ही घरी जाण्यासाठी निघालो.. मी मात्र मनाने तिथंच होतो.. घरी येई पर्यंत माझ्या चेहऱ्यावरील हास्यरेषा कुठ तुटली असेल असे मला वाटत नाही..सगळ्यांना मुलगी आवडली होती.. दुसऱ्या दिवशी आम्ही निरोप दिला मुलगी पसंत आहे म्हणून..

३-४ दिवस झाले अजून आम्हाला मुली कडून कोणताही निरोप आला नाही.. माझा जीव नुसता वर-खाली होत होता.. निरोप येईल की नाही याचं टेंशन येत होतं.. बोर्डाच्या परिक्षेच्या निकालाची जेवढी ओढ लागत नसायची त्यापेक्षा कितीतरी पटीने याची ओढ लागली होती..

आखिर तो दिवस आला… त्यांचा निरोप आला.. तुमची नावरस द्या.. एवढा आनंद झाला सांगू शकत नाही..९० टक्के सगळं Okay झालं होतं.. मुलीला आणि तिच्याकडील मंडळींना ही मी पसंत होतो.. वर सांगितल्या प्रमाणाने Distinction मध्ये मी येतच होतो..दुसऱ्या दिवशी माझे वडीलजन आणि तिच्याकडची मंडळी ब्राह्मणाकडे गेले .. ब्राह्मणाला पत्रिका दिल्या.. पत्रिका बघताच क्षणी ब्राह्मणाने भुवया उंच केल्या… संपलं.. ब्राह्मणाने पत्रिका जुळत नसल्याचे सांगितले..

माझ्या कानावर हे पडताच क्षणी मला भोवळ आल्या सारखं वाटू लागले.. माझा जवळचा व्यक्ती माझ्यापासून खूप दूर गेला आहे आणि तो ही कायमचाच असे मला वाटू लागले.. असे क्षण पचवण्याची हिम्मत ज्याच्यात असेल त्याला ग्रेट समजावे मी मात्र तेवढा नव्हतो.. जवळपास आठवडाभर मी परत कोणतीच मुलगी बघायला गेलो नाही.. घरच्यांनी समजवल्यानंतर परत सुरवात केली.. मुली बघत गेलो, अडचणी येत राहिल्या, पण मनासारखी कोण भेटली नाही…

मला तो मानकार व्यक्ती आठवू लागला, त्याची भविष्यावाणी खरी ठरत चालली होती.. पण मी ही तेवढाच धीट होतो.. मुली पाहत होतो..एके दिवशी अचानक एक गोष्ट कानावर पडली.. चीनमध्ये कोरोना विषाणूने थैमान घातला आहे.. लोकं किड्या मुंग्यासारखी पटापट मरू लागली आहेत.. हा हा करता कोरोना भारतात आला.. भारतात सुद्धा कोरोनाने कहर केला.. लोक पटापटा मरू लागली.. पुर्ण देश लाॅकडाऊन झाला..